रहरहरू : आत्माको अयथार्थ सङ्ग्राम

-डि के यात्री

हामी भौतिकताका बन्दीहरू

यी रहरहरू -

कीटाणुहरू जस्तै

शरीरको मासुभित्र

स्याउस्याउ गरिरहेका -

मार्क्सको भौतिक द्वन्द्वले बुझ्न खोज्यो यिनलाई

तर म भन्छु

यो देह रहरको युद्धभूमि होइन

आत्माको अभियान हो

किनभने

जब पेट भरियो

नयाँ रहर उम्रन्छ

जब धन आयो

अर्को लोभ जन्मिन्छ

भौतिकवादको चक्रव्यूह यस्तो हो -

एउटा रहर मर्छ सय जन्म्छन्

यो द्वन्द्व होइन मृगतृष्णाको भ्रम हो ।

तर सुन आकाशका ताराहरूले

गुञ्जाइरहेका छन् रहर तिम्रो चेतनाको

प्रकाश हो भोक होइन

जब मैले अण्डाकार आँखाबाट सृष्टि हेर्छु

रहरहरू सर्पाकार आकाशगङ्गाझैं घुम्छन्

कहिले दुःखको अन्धकारमा

कहिले आनन्दको निहारिकामा

भौतिकताले यसलाई अधिशेष मूल्यको खेल भन्यो

तर मेरो आत्माले जान्यो

यो ब्रह्माण्डको सङ्गीत हो ।

हाम्रो दुःख ?

त्यो त यसरी हो

हामीले चन्दनको रूख खोज्यौँ

काठमात्र भेट्यौँ

सुनको हिरा खोज्यौँ चम्किलो

ढुङ्गा भेट्यौँ

तर

हेरौँ त चन्दनको सुगन्ध

त्यहीँ छ जहाँ

आत्माले प्रेमको अग्लो डाँठमा फूल फुलाउँछ

हिरा त्यहीँ छ जहाँ

चित्तले अहङ्कारको पहाडलाई वज्रले चिर्छ ।

त्यसैले हो रहरहरूलाई मार्नुहोस्

हैन तिनलाई ब्रह्ममा लय गर्नुहोस्

भौतिकवादको प्रपञ्च हो

यो देहलाई नै सत्य मान्ने

मूर्खता म तिमीलाई चुनौती दिन्छु

एक क्षणमा

सबै रहर त्यागेर हेर त

त्यहीँ तिमी पाउँछौ

शून्यतामा पूर्णताको नाच ।